Powrót do Dutch Harbor

Z Chernofski Harbor do Dutch Harbor mieliśmy 65 Mm, czyli w zależności od warunków 10-14 godzin żeglugi. Bardzo chcieliśmy dopłynąć tam za dnia, dlatego budzik nieludzko zaczął wyć o 5.30 rano. Po nieco ponad trzech godzinach snu. Ten krótki sen plus bardzo intensywny czas jako psy pasterskie spowodowały, że byliśmy jak zombie. Godzinę później kotwica była już w górze i wypływaliśmy na Morze Beringa.

Chętnie byśmy odsapnęli i zostali jeden dzień dłużej, ale zbliżał się kolejny niż z wiatrami do 35 węzłów. Musieliśmy zdążyć do Dutch Harbor zanim nadejdzie albo zostać w Chernofski kolejne cztery dni.

Dobra żegluga

Prognozy na ten dzień mieliśmy idealne. Wiatr w rufę do 25 węzłów. Jednak po wypłynięciu z zatoki wicher grymasił przez jakieś 2-3 godziny. Tyle zajęło nam wydostanie się z cienia ogromnej wyspy Umnak.

Potem było już tylko szybciej, a w miarę zbliżania się do północnych brzegów Unalaska nasze prędkości przekraczały momentami 10 węzłów. Pół dnia odsypialiśmy na zmianę zarwaną noc. Dopiero od jakiejś godziny 1600 oboje powróciliśmy do życia.

Mikro tornado na finiszu

Po tym jak zaczęły nas przykrywać strome klify wiatr zaczął coraz bardziej wariować. Dalej niosła nas momentami trzymetrowa fala, jednak wiatr zrobił się strasznie niestabilny. Często zmieniał siłę i kierunek.

Kiedy zaczął przekraczać 30 węzłów zarefowaliśmy genuę. To było dobre posunięcie, bo chwilę potem przeszło po nas maleńkie tornado. Wiatr nagle zmienił kierunek o 90 stopni, a jego siła wzrosła z 20 do 40 węzłów. Akurat byłem w kokpicie i przejąłem stery. Na parę sekund mocno nas przechyliło. Potem wszystko wróciło do normy, a my mogliśmy obserwować przesuwający się wir. Miał może 20 metrów średnicy.

Gdzieś w międzyczasie tej żeglugi strzeliło nam 6000 Mm naszej wyprawy! Te ostatnie dni są tak intensywne i pełne wrażeń, że nawet nie za bardzo ta zarejestrowaliśmy…

Ogromny ruch przy Dutch Harbor

Po tym jak minęliśmy Przylądek Cheerful, wyłoniła nam się Zatoka Unalaska. Położone jest w niej Dutch Harbor. Na naszym ploterze zaroiło się od kutrów nadających w systemie AIS. W Dutch Harbor łowi się najwięcej ryb ze wszystkich amerykańskich portów.

Oczywiście ten ruch nijak się ma do tego w Kanale Angielskim czy na Morzu Północnym. My jednak od opuszczenia Polinezji nie widzieliśmy tylu statków w sumie przez 70 dni. Trzy mile przed główkami, wiatr zgasł i odpaliliśmy silnik.

W miarę jak się zbliżaliśmy kilkukrotnie próbowaliśmy wywołać kapitanat. Bez odzewu. Na szczęście byliśmy tu dwa lata wcześniej i wiedzieliśmy, gdzie stoją małe jachty. Zacumowaliśmy o godzinie 1900, dwie godziny przed zachodem. Udało się 😉

Od opuszczenia Polinezji zrobiliśmy na razie 6016 Mm. Naszą pierwszą czynnością po zacumowaniu był spacer do sklepu i kupienie świeżych warzyw 😉

Trochę smutno, trochę fajno

Mamy trochę mieszane uczucia w związku z tym dopłynięciem. Z jednej strony cieszymy się, że znowu tu jesteśmy. Niestety oznacza to też, że nasza wyprawa po Aleutach powoli się kończy. A chciało by się jeszcze trochę tu poszwendać.

Śmieszne jest to, jak zmienia się postrzeganie różnych miejsc. Dwa lata temu, kiedy przypłynęliśmy tu po raz pierwszy, Dutch Harbor było naszym pierwszym portem na Alasce i na Morzu Beringa. Oznaczało początek przygody i dopływając do niego czuliśmy że jesteśmy na końcu świata. Jak byśmy przekroczyli bramy Mordoru. Taki dreszczyk czekającej przygody i czającego się niebezpieczeństwa.

Tym razem było zupełnie odwrotnie. Wyłoniliśmy się z dzikich i niezamieszkałych Aleutów, a Dutch to początek cywilizacji. Można na chwilę odetchnąć i skorzystać ze spokoju tego miejsca.

Michał

Fakty z pokładu Crystal

Doba wyprawy po Aleutach: 71 (01.09.2022)

Suma przepłyniętych mil: 6016 Mm

Maksymalna temperatura powietrza: 8,2°C (rano pod pokładem 10,5°C)

Danie dnia: Odmrożone chili sin carne z ryżem i WYPASIONA SAŁATKA ZE ŚWIEŻYCH WARZYW 😉

Sprawdź, gdzie na Pacyfiku teraz jesteśmy! Naszą aktualną pozycję znajdziesz na https://skiff.pl/pozycja/

Spodobał Ci się ten tekst? Dmuchnij więc wiatr w żagle Krysi:

lub